(gepubliceerd in de tijdschriften van Reflexion Medical Network)
Het is een hype, het is talk of the town, op elk seminarie en congres over gezondheidszorg komt het steeds terug: de patiënt moet centraal, de patient literacy heeft onze aandacht. En we zullen het er wel allemaal over eens zijn dat het zo moet. Maar hoe zit dat nu juist in ons Belgisch ecosysteem met volledig decentraal beheer van de medische dossiers en patiëntendossiers?
Neem het voorbeeld van patiënt F. Hij is 58 jaar oud, en dat zal zijn lichaam geweten hebben. Op zijn 50ste heeft zijn rug hem duidelijk gemaakt dat er redelijk wat slijtage is, hij is daarvoor in ziekenhuis I behandeld. Dankzij een second opinion bij ambulant specialist S en super begeleiding van kinesitherapeut E kan hij leven zonder al te veel hinder.
Maar op zijn 52ste ontdekte de bedrijfsarts een afwijking van het hartritme. Gelukkig bleek na onderzoek opnieuw in ziekenhuis I dat het allemaal niet zo erg is. Oeps, een jaar later kreeg patiënt F een stemprobleem ten gevolge van terugvloeiend maagzuur. Hij werd behandeld door ambulant specialist T en een logopediste N. Op zijn 58ste had hij wat knieproblemen en ging in behandeling in ziekenhuis H.
In een paar jaar tijd is patiënt F dus door de handen van flink wat zorgverleners gegaan. Hij heeft uiteraard ook een GMD-houdende huisarts, dokter P. Deze patiënt F heeft dus dossiers bij de huisarts, in twee ziekenhuizen, bij twee ambulante specialisten, bij een kinesitherapeut en bij een logopediste. En ja, ook nog een aantal lokale farmaceutisch dossiers bij een onduidelijk aantal apotheken.
Zijn deze dossiers nu allemaal gekoppeld? Zijn ze allemaal zichtbaar voor huidige en toekomstige zorgverstrekkers van patiënt F? Kan hij zelf deze dossiers raadplegen? Heeft een zorgverstrekker in Andaloesië toegang tot het dossier van patiënt F, als die daar tijdens een fietsvakantie een medisch probleempje heeft?
Patiënt F heeft in elk geval het nodige gedaan om dit allemaal mogelijk te maken, want hij heeft zeer bewust zijn geïnformeerde toestemming gegeven om zijn medische gegevens te delen tussen alle zorgverstrekkers die een therapeutische relatie met hem hebben.
De huisarts heeft alvast zijn Sumehr opgeladen in de medische kluis. Patiënt F hoopt dat ziekenhuis I zowel het dossier over de rug als over het hart in de hub geplaatst heeft. Maar de kans is klein: voor de rug is er nooit een opname geweest en voor het hart zal er wel een verslag en een ontslagbrief bestaan, maar het is al wel zes jaar geleden. Hopelijk hebben de ambulante specialisten een elektronisch dossier bijgehouden en hopelijk hebben de kine en de logopediste ook een elektronisch dossier. Misschien hebben de apotheken het Gedeeld Farmaceutisch Dossier wel aangevuld. En wie zou er voor het medicatieschema gezorgd hebben?
Patiënt F is in elk geval vragende partij voor het spoedig beschikbaar stellen van deze dossiers respectievelijk in de medische kluis en de hub. Hij wenst ook zelf toegang te krijgen tot die gepubliceerde dossiers via het personal health record (PHR). Hij weet wel dat hij dankzij de wet op de patiëntenrechten al zijn medische gegevens bij de betrokken zorgverleners kan opvragen, maar elektronische toegang zou toch wel handig zijn.
En in het buitenland? Patiënt F heeft hierover iets gelezen op het internet: als dossiers in Snomed CT gecodeerd zijn, zal zelfs de Spaanse arts begrijpen wat erin staat. Op voorwaarde natuurlijk dat ze internationaal toegankelijk zijn.
Dit zijn heel wat wensen, maar ze zijn terecht. Blijft het bij dagdromen? Wel, eigenlijk is er goed nieuws: een goede en snelle implementatie en uitrol van het plan eGezondheid kan de klus klaren. Patiënt F hoopt dan ook dat al zijn zorgverstrekkers zo snel mogelijk eGezondheid ten volle zullen gebruiken.
Het is een hype, het is talk of the town, op elk seminarie en congres over gezondheidszorg komt het steeds terug: de patiënt moet centraal, de patient literacy heeft onze aandacht. En we zullen het er wel allemaal over eens zijn dat het zo moet. Maar hoe zit dat nu juist in ons Belgisch ecosysteem met volledig decentraal beheer van de medische dossiers en patiëntendossiers?
Neem het voorbeeld van patiënt F. Hij is 58 jaar oud, en dat zal zijn lichaam geweten hebben. Op zijn 50ste heeft zijn rug hem duidelijk gemaakt dat er redelijk wat slijtage is, hij is daarvoor in ziekenhuis I behandeld. Dankzij een second opinion bij ambulant specialist S en super begeleiding van kinesitherapeut E kan hij leven zonder al te veel hinder.
Maar op zijn 52ste ontdekte de bedrijfsarts een afwijking van het hartritme. Gelukkig bleek na onderzoek opnieuw in ziekenhuis I dat het allemaal niet zo erg is. Oeps, een jaar later kreeg patiënt F een stemprobleem ten gevolge van terugvloeiend maagzuur. Hij werd behandeld door ambulant specialist T en een logopediste N. Op zijn 58ste had hij wat knieproblemen en ging in behandeling in ziekenhuis H.
In een paar jaar tijd is patiënt F dus door de handen van flink wat zorgverleners gegaan. Hij heeft uiteraard ook een GMD-houdende huisarts, dokter P. Deze patiënt F heeft dus dossiers bij de huisarts, in twee ziekenhuizen, bij twee ambulante specialisten, bij een kinesitherapeut en bij een logopediste. En ja, ook nog een aantal lokale farmaceutisch dossiers bij een onduidelijk aantal apotheken.
Zijn deze dossiers nu allemaal gekoppeld? Zijn ze allemaal zichtbaar voor huidige en toekomstige zorgverstrekkers van patiënt F? Kan hij zelf deze dossiers raadplegen? Heeft een zorgverstrekker in Andaloesië toegang tot het dossier van patiënt F, als die daar tijdens een fietsvakantie een medisch probleempje heeft?
Patiënt F heeft in elk geval het nodige gedaan om dit allemaal mogelijk te maken, want hij heeft zeer bewust zijn geïnformeerde toestemming gegeven om zijn medische gegevens te delen tussen alle zorgverstrekkers die een therapeutische relatie met hem hebben.
De huisarts heeft alvast zijn Sumehr opgeladen in de medische kluis. Patiënt F hoopt dat ziekenhuis I zowel het dossier over de rug als over het hart in de hub geplaatst heeft. Maar de kans is klein: voor de rug is er nooit een opname geweest en voor het hart zal er wel een verslag en een ontslagbrief bestaan, maar het is al wel zes jaar geleden. Hopelijk hebben de ambulante specialisten een elektronisch dossier bijgehouden en hopelijk hebben de kine en de logopediste ook een elektronisch dossier. Misschien hebben de apotheken het Gedeeld Farmaceutisch Dossier wel aangevuld. En wie zou er voor het medicatieschema gezorgd hebben?
Patiënt F is in elk geval vragende partij voor het spoedig beschikbaar stellen van deze dossiers respectievelijk in de medische kluis en de hub. Hij wenst ook zelf toegang te krijgen tot die gepubliceerde dossiers via het personal health record (PHR). Hij weet wel dat hij dankzij de wet op de patiëntenrechten al zijn medische gegevens bij de betrokken zorgverleners kan opvragen, maar elektronische toegang zou toch wel handig zijn.
En in het buitenland? Patiënt F heeft hierover iets gelezen op het internet: als dossiers in Snomed CT gecodeerd zijn, zal zelfs de Spaanse arts begrijpen wat erin staat. Op voorwaarde natuurlijk dat ze internationaal toegankelijk zijn.
Dit zijn heel wat wensen, maar ze zijn terecht. Blijft het bij dagdromen? Wel, eigenlijk is er goed nieuws: een goede en snelle implementatie en uitrol van het plan eGezondheid kan de klus klaren. Patiënt F hoopt dan ook dat al zijn zorgverstrekkers zo snel mogelijk eGezondheid ten volle zullen gebruiken.
RSS Feed
